فن آوری معمول برای پردازش میوه خشک هانان شامل بخور با دی اکسید گوگرد است. این بر روی بسته بندی با عنوان افزودنی E220 برچسب گذاری می شود.
با آن، تولید کنندگان باکتری ها را از بین می برند و محصول را برای حشرات بی مزه می کنند. این درمان به میوه های خشک درخشندگی و درخشندگی می دهد کشمش و زردآلو طلایی می شوند، آلو خشک شروع به درخشش می کنند.
البته شایان ذکر است که غلظت این گونه مواد خطرناک کاملاً مشخص است و دوزهای توصیه شده در تئوری نباید باعث آسیب شود. اما آیا با این باور که سازنده بی نام صادق بوده است، حاضرید سلامتی خود را به خطر بیندازید؟
باید به درخشندگی میوه های خشک نیز توجه کنید. یک میوه خشک واقعی ظاهری بی تکلف دارد اینها برش های مات و چروکیده هستند. برای درخشش آنها، تولیدکنندگان میوه های خشک را با روغن های گیاهی ارزان قیمت یا گلیسیرین پردازش می کنند.
میوه‌های خشک را می‌توان برای تسریع در خشک شدن سوزاند که به آنها طعم بنزینی می‌دهد و به دلیل فیلتراسیون ضعیف باعث افزایش مواد سرطان‌زا می‌شود.
اغلب میوه ها را در یک کوره تونلی (خشک کن) خشک می کنند. این به میوه های خشک بوی سوخت دیزل می دهد. برای نرم کردن برخی از میوه‌ها، به‌ویژه میوه‌هایی که زودتر از موعد برداشت می‌شوند و در نتیجه سفت می‌شوند، گاهی از آب جوش با سودای غیرخوراکی سوزآور استفاده می‌شود. این به پوشاندن پوست با ترک های کوچک کمک می کند که باعث می شود سریعتر خشک شود.
خیس کردن میوه های عجیب و غریب در شربت های شکر نیز معمول است که به محصول شیرینی و محتوای کالری بیشتری می دهد.
بنابراین هنگام انتخاب میوه های خشک به این نکات توجه کنید:
- رنگ غیر طبیعی روشن
- درخشش غیر طبیعی
- طعم عجیب و غریب
به یاد داشته باشید، میوه های خشک با کیفیت بالا، به عنوان یک قاعده، ظاهر غیر جذابی دارند. آنها تیره، چروکیده، با گرد و غبار هستند.
رنگ بیش از حد روشن در زردآلو خشک، کشمش، گیلاس خشک نشان می دهد که آنها به احتمال زیاد با دی اکسید گوگرد یا رنگ خوراکی درمان شده اند. قبل از خوردن، میوه های خشک را به مدت 20 تا 25 دقیقه در آب با دمای اتاق خیس کنید و سپس با آب جاری کاملاً بشویید.
